“เราช่วยนะครับ”
มือเรียวดึงกางเกงวอร์มสีเข้มลงทั้งที่ผมยังซุกอยู่กับซอกคอเขา
ก่อนแตะลงกับคนเล็กที่ตอนนี้คงกำลังโตเต็มที่จนชี้หน้าอีกคนอยู่แน่ ๆ
“อืม..”
ความอ่อนนุ่มเริ่มรูดรั้งมันเบา
ๆ ทั้งยังกดจูบข้างขมับผมอย่างแสนรัก
“จะซุกเราอยู่แบบนี้จริง
ๆ เหรอ” โนอาห์หลุดหัวเราะ
มันโคตรน่าอายเลย
แค่เห็นร่างผอม ๆ
ของเขาใส่เสื้อของผมแถมด้วยขาเรียวขาวนั่นอีก
คนเล็กก็เลยงอแงอยากให้แม่ของมันสัมผัส
“เธอครับ..อ่าห์”
ผมหลุดเสียงครางออกมา
เมื่อมือเล็ก ๆ ขยี้ตรงส่วนหัวแดงก่ำของผมด้วยความซน
ดื้อนักล่ะ
แม้กระทั่งเวลาแบบนี้
“อื้อ อย่ากัดเรา”
รอยฟันอีกรอยเพิ่มขึ้นเหนือรอยเดิมที่ฝากไว้
ผมขยับเอวตัวเองสวนกับมืออ่อนนุ่มที่ครอบครองมันไว้ไม่มิด
ก่อนเงยหน้าขึ้นมาจากซอกคอหอม ๆ
เอื้อมจับมือเล็กอีกข้างมาประสานกันไว้เพื่อปรนเปรอคนเล็กที่กำลังออดอ้อน
“จะถึงแล้- เธอ..”
คนดื้อก็ยังเป็นคนดื้ออยู่วันยังค่ำ
ใบหน้าน่ารักผงกขึ้นขยับตัวเข้าหาคนเล็กที่ผงาดอยู่ไม่ไกล
ก่อนอ้าปากเพื่อมอบความอบอุ่นให้กับมันอย่างเคย
“เธอ..อย่าเร็วแบบนั้นครับ”
ผมพยายามห้ามปรามเจ้าของปากสีแดงสดที่รูดเข้าออกจนความอึดอัดมาอัดกันอยู่ที่ส่วนปลาย
คนตัวเล็กที่รู้ว่าผมจะต้องถอยเอวออกมาทุกครั้งที่รู้ว่าจะปลดปล่อย จับสะโพกผมไว้แน่น
“โนอาห์ ฮ่ะ”
ความอึดอัดสีขาวขุ่นปล่อยออกมาจนเลอะถึงด้านนอกของริมฝีปากเล็ก
“อ้าปากครับ”
คนตัวเล็กถอนปากออกจากคนเล็กที่ยังไม่ยอมสงบลง
ก่อนอ้าปากเล็ก ๆ ที่ฉ่ำไปด้วยความอึดอัดของผมออก
“เธออย่ากลืน”
โนอาห์กลืนมันเร็ว ๆ
ในตอนที่ผมหันไปหยิบทิชชู่ออกมาจากกล่อง เขาอ้าปากให้ดูว่ากลืนมันลงไปหมดแล้ว
โคตรดื้อเลยดูเอาเหอะ
“กัปตัน..”
ร่างบาง ๆ
ที่ทำเอาผมมีอารมณ์มาหลายต่อหลายครั้งคลานเข่าเข้ามาใกล้ จนเสื้อตัวใหญ่มากองกันอยู่ที่สะโพกเผยให้เห็นกางเกงขาสั้นที่แนบรัดไปกับก้นกลม
“เดี๋ยวเรามา”
โนอาห์คว้าแขนเขาไว้ได้ทัน
ก่อนออกแรงกระชากผมให้ขึ้นมานอนบนเตียงดี ๆ พร้อมกับร่างลีน ๆ ที่ตามมาคร่อมทับ
“ไม่อยากทำมากกว่านี้เหรอ”
เอาล่ะ
คนเล็กของผมเริ่มโตขึ้นกว่าเดิมอีกแล้ว
“เธอจะเจ็บ”
“แล้วเธอก็จะทนแบบนี้ต่อไปเรื่อย
ๆ เหรอไง”
“เราทนได้”
คนบนตัวระบายยิ้มออกมา
ก่อนเริ่มทำสิ่งที่ทำเอาผม
อยากจะถอดเสื้อผ้านั่นออกแล้วจับกระแทกแรง
ๆ ให้เลิกยั่วกันสักที
“แน่ใจนะว่าเธอทนได้”
โนอาห์ถามทั้งยังจับชายเสื้อยืดตัวใหญ่มาคาบไว้จนเห็นหน้าท้องขาวบาง
ก่อนเลื่อนมือลงมาจับของกางเกงขาสั้นของตัวเอง
แล้วดึงมันลง
“เธอไม่อยากเข้ามาจริง
ๆ เหรอ”
กางเกงขาสั้นตัวเล็กลงไปกองอยู่ตรงช่วงเข่าที่อีกคนยันไว้กับเตียง
“ในนี้”
มือเรียวจับมือผมทั้งสองข้างที่วางอยู่ข้างตัวขึ้นมา
ก่อนวางมันลงบนสะโพกบาง ๆ ที่ลอยเด่นอยู่ในระดับสายตา
ความอ่อนนุ่มของผิวฉ่ำน้ำที่สัมผัสอยู่เหมือนกับกำลังสั่งให้ผมหยุดคิดมาก
แล้วจับร่างบาง ๆ
ที่ยั่วยวนตรงหน้านอนลง สอดใส่ความแข็งแกร่งเข้าไปในช่องทางรัดแน่นนั่นแล้วกระแทกแรง ๆ
จนเจ้าของมันต้องอ้อนขอให้เขารังแกด้วยความอ่อนโยนกว่านี้
“พรุ่งนี้ลาเรียนหรือยังคะ
คนเก่ง”
ผมถามออกไปในจังหวะเดียวกับที่รวบสะโพกเล็กไว้ด้วยแขนข้างเดียว
มืออีกข้างดึงกางเกงขาสั้นที่คาอยู่ตรงหัวเข่าออก
“เราไม่ได้ลา..”
“กัปตัน”
คนขี้ยั่วเมื่อไม่กี่วินาทีก่อนหน้าช้อนสายตามองเขาด้วยดวงตาหวั่น
ๆ เมื่อตัวเองถูกดันราบลงไปกับเตียง พร้อมกับร่างของผมที่ตามลงมาทาบทับ
“งั้นเธอคงต้องขาดเรียนไปหนึ่งวันนะคะ”
“เอามือออกครับ”
ผมบอกเสียงต่ำเมื่อคนใต้ร่างยกมือมาปิดหน้าไว้
ในตอนที่นิ้วแรกถูกส่งเข้าปรนเปรอช่องทางรัดแน่น
“ม.ไม่เอา”
ขาเรียวหนีบเข้าหากันเมื่อนิ้วที่สองและสามตามเข้ามา
เสียงหวานหลุดครางจนเขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา พร้อมกับกระแทกนิ้วทั้งสามเข้าไปแรง
ๆ จนเอวบางเกร็งขึ้นจากเตียง
“เอามือออกครับโนอาห์”
ผมดึงนิ้วทั้งสามออกเมื่อช่องทางแน่น
ๆ นั่นเริ่มขยายตัว
เอื้อมหยิบกล่องถุงยางที่เก็บไว้ในลิ้นชักข้างหัวเตียงออกมาถือไว้เพื่อรอคนตัวบางทำตามคำสั่ง
“กัปตัน..”
มือเรียวลดระดับลงจนผมสบเข้ากับดวงตาฉ่ำน้ำ
โนอาห์ยังคงทำผมมีอารมณ์ได้เสมอแม้ว่าเขาจะทำเพียงแค่นอนเปล่งเสียงครางหวานออกมาเฉย
ๆ ก็ตาม
“ครับ”
“ไม่ใส่ถุงได้มั้ยครับ”
เอาล่ะ
ทำตัวน่ารักได้แม้กระทั่งเวลาแบบนี้จริง
ๆ
“เดี๋ยวเธอจะอึดอัดนะครับ
ถ้าเอาออกไม่หมด”
“เธอก็เอาออกให้เราสิ
ได้มั้ย ?”
ไม่ต้องบอก
ผมก็ตั้งใจจะทำแบบนั้นให้อยู่แล้ว
“แล้วตอนเข้าไปมันก็จะเจ็บถ้าเราไม่ใส่ถุงยาง”
“เราอยากรู้สึกถึงเธอ”
“มากกว่ายางของถุงนั่นนะ”
“อื้อ-กัปตัน”
คนตัวบางเชิดหน้าปล่อยเสียงครางแทนช่องทางที่รัดแน่นจนอึดอัดทั้งเขาและผม
วางมือลงบนเอวลีน ๆ ที่หดเกร็งก่อนลูบลงไปเบา ๆ เพื่อปลอบประโลม
“รีแล็กซ์หน่อยครับ”
“รัดเราแน่นไปแล้ว”
โนอาห์ก้มลงมาพร้อมทั้งน้ำตาคลอหน่วย
ผมเห็นอย่างนั้นก็ได้แต่อ่อนใจจนไม่อยากจะเข้าไปสัมผัสมากกว่านี้
“อือ.ไม่เอาออกนะ”
มือเรียวจับต้นแขนของผมไว้ในจังหวะที่กำลังจะถอนส่วนหัวที่เพิ่งสอดใส่เข้าไปออกมา
โนอาห์ลูบลงบนต้นแขนของผมเบา ๆ
เราไม่เป็นไร
นั่นคือสิ่งที่เขาอยากจะบอก
“เจ็บหน่อยนะครับ”
ในเมื่อวันนี้เราทั้งคู่ตั้งใจจะเดินกันมาจนถึงปลายทางของการสัมผัสนี้
ผมก็จำต้องยอมให้เขาเจ็บ เพื่อความสุขในห้วงอารมณ์สุดท้าย
“กัป-อ๊า!”
เสียงหวานครางเสียงหลงทันทีที่ผมดันตัวตนเข้าไปจนสุดความยาว
ความอ่อนนุ่มโอบรัดผมไว้จนเกือบจะเสร็จได้ในทันที
“ขอโทษครับคนดี”
ผมฝังใบหน้าลงกับซอกคอขาวอีกครั้ง
กดจูบย้ำ ๆ จนทั่วเพื่อปลอบประโลมที่เผลอทำให้เจ็บตัว
“ขยับหน่อยกัปตัน
เราอึดอัด”
มือเรียวลูบเบา ๆ
ลงบนกลุ่มผมของเขา
“รักนะครับ”
เอวแกร่งเริ่มสวนสะโพกเข้าช่องทางรัดแน่นนั่นช้า
ๆ เพื่อปรับจังหวะการหายใจของคนรัก ก่อนตอกคนเล็กเข้าไปย้ำ ๆ
เพื่อสัมผัสส่วนที่ล้ำลึกที่สุด
“อ๊ะ-รัก อื้อ!”
โนอาห์โอบช่วงคอของผมไว้แน่น
ปลดปล่อยเสียงครางออกมาทันทีที่ผมเริ่มกระแทกเข้าไปแรง ๆ จนร่างทั้งร่างขยับไปกับเตียง
“อ้าขาหน่อยครับคนดี”
คนน่ารักยอมทำตามอย่างว่าง่าย
โนอาห์อ้าขาเปิดกว้างให้ผมแทรกตัวเข้าไปได้ลึกล้ำขึ้น
“น่ารักครับ”
ร่างบาง ๆ
ที่พยายามหาที่นั่งเหมาะ ๆ ให้กับตัวเองอยู่บนตักของผมมันน่ารักเสียจนอยากจะสอดใส่เข้าไปอีกรอบแล้วกระแทกให้หลุดครางออกมา
“เก่งแล้วครับ”
ผมกดจูบไล่ตามไหปลาร้าที่ขึ้นรูปสวยของอีกคน
ลงต่ำมาจนถึงหน้าท้องบางที่ลอยเด่นอยู่ตรงหน้าอย่างแสนรัก
“มันแฉะแล้ว”
ผมหลุดหัวเราะออกมาเมื่อใบหน้าน่ารักนั่นเริ่มหงิกงอทันทีที่ผมจับความแข็งแกร่งไว้ในจังหวะเดียวกันกับที่อีกคนใช้สองมือแยกก้นกลมของตัวเองออก
“ก็รอบที่สามแล้วนี่คะ”
โนอาห์มองค้อน ๆ
ก่อนยกสะโพกขึ้นเพื่อรับตัวตนทั้งหมดของผมเข้าไปอีกครั้ง
“อื้อ..”
ร่างเปลือยเปล่าตรงหน้าที่ขึ้นรอยแดงประปรายจากความเอาแต่ใจของผม
กำลังเท้าแขนลงกับหน้าท้องแกร่งเพื่อพยุงตัวเองไว้
ก่อนเริ่มขยับสะโพกเพื่อปรนเปรอความต้องการทั้งของตัวเองและของผม
“กัปตัน-เธอ ฮ่ะ”
คนบนร่างเรียกร้องเมื่อถูกผมยึดเอวบางไว้มั่น
“คนเก่ง”
ผมสวนสะโพกด้วยแรงอารมณ์ทั้งหมดที่มีจนคนบนร่างครางกระท่อนกระแท่น
ร่างทั้งร่างขยับไปตามแรงส่ง
มือเรียวทั้งสองข้างที่ยังเท้าไว้กับหน้าท้องผม
เลื่อนขึ้นมาบีบไหล่ทั้งสองข้างเพื่อขอให้ผมขยับเบาลงกว่านี้อีกหน่อย
“กัป-ตัน ฮื่อ.เบาหน่อย”
บอกแล้วไง
จะกระแทกแรง ๆ จนกว่าอีกคนจะอ้อนขอให้อ่อนโยนกว่านี้
“จะเสร็จเหรอคะ”
ความน่ารักที่ส่วนหัวแดงก่ำเองก็ขยับไปตามแรงกระแทกจนปลดปล่อยความอึดอัดออกมาเลอะหน้าท้องของผมไปหมด
“หมดแรงแล้วเหรอ หื้ม”
ทันทีที่ความน่ารักปลดปล่อยออกมา
อีกคนก็ทิ้งตัวนั่งลงกับตักเข้าทั้งที่ยังกลืนกินคนเล็กอยู่
หอบหายใจจนตัวโยนเมื่อเสร็จออกมาทั้งที่กำลังมัวเมาไปกับรสชาติเซ็กซ์ที่ผมมอบให้
“เสียงมันลามกมากเลยอ่ะ”
โนอาห์บ่นออกมาเบา ๆ
ในตอนที่ผมขยับเอวอยู่ในความอ่อนนุ่มนั่นเบา ๆ
จนน้ำคาวขุ่นที่ปล่อยไว้เมื่อสองรอบที่แล้วมันส่งเสียงเฉอะแฉะออกมา
“กี่โมงแล้วคะ”
ผมกดจูบเหนืออกขาวเนียนอย่างภักดี
“จะตีสามแล้ว”
ผมจับสองก้นกลมให้ขยับเข้ามาแนบชิดก่อนหย่อนขาลงข้างเตียง
“จะไปไหน..”
“อาบน้ำไงคะ”
ผมที่ค่อย ๆ ลุกขึ้นช้า
ๆ เพื่อให้คนตัวบางจัดท่าทางของตัวเองให้ถนัด
“มันลึก.อื้อ”
ขาเรียวสวยเกี่ยวเข้ากับเอว มือทั้งสองข้างโอบรอบคอผมไว้แน่น
“เสียวมั้ยคะ ?”
โนอาห์ตีเข้าที่ไหล่เขาแรง
ๆ ไปหนึ่งที หลังถามคำถามลามกแบบนั้นออกไป
“เสียวล่ะสิ
รัดเราแน่นเลย”
ผมเริ่มก้าวเดินช้า ๆ
สัมผัสได้ถึงตัวตนของตัวเองที่สอดเข้าไปได้ลึกกว่าเดิม
“กัปตันเลิกแกล้งเราได้แล้ว”
ผมประคองก้นกลม ๆ
นั่นไว้ ก่อนดันหลังอีกคนแนบกับกำแพง สวนสะโพกเร็ว ๆ จนอีกคนไม่สามารถพูดออกมาได้ เหลือแค่เพียงเสียงครางหวาน ๆ ที่ลอยผ่านเข้าหูมาเพียงเท่านั้น
“อื้อ! เบา-ฮ่ะ”
ผมฝากรอยฟันไว้อีกรอยบนซอกคอขาว
ก่อนเร่งตอกสะโพกเน้นย้ำทุกจังหวะในช่วงอารมณ์สุดท้าย
“รักนะครับ”
เอวแกร่งกระแทกเข้าไปแรง
ๆ ในตอนที่ความอึดอัดล้นทะลักออกไป
“อือ-รักเหมือนกัน”
ความอึดอัดล้นออกมาจากช่องทางที่เริ่มรับไม่ไหว
หยดลงกับพื้นจนผมอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
“ลามก!”
ผมถูกงับจากฟันเล็ก ๆ
ของคนรักที่ฝังไว้ตรงหัวไหล่
“เก่งที่สุดเลยค่ะ”
ผมหอมแก้มน่ารักทั้งสองข้างที่ขึ้นสีแดงระเรื่อจากความเหนื่อยตลอดหลายชั่วโมงที่ผ่านมา
“อือ”
ดวงตากลมเริ่มปรือปรอยจากความง่วงและความเหนื่อยที่สะสมกัน
จนผมต้องรีบถอนคนเล็กออกมาเร็ว ๆ แล้วอุ้มอีกคนเข้าไปในห้องน้ำ
“อื้อ!”
“กัปตัน-ไม่เอาแล้ว”
...
ใครร้ายสุดในเรื่อง
ก็กัปตันคนเล็กไง !
กลับไปเม้นให้กันด้วยนะคับ ร้าก
