โคมไฟสีส้มนวลตรงหัวเตียงยังคงเป็นแสงเดียวที่ส่องสว่างอยู่ในตอนนี้
ร่างผอมบางที่ถูกคนรักถอดเสื้อผ้าออกจนหมดนอนเกร็งอย่างหมดท่าอยู่บนเตียงสีอ่อน
“พา.ยุ”
เสียงหวานเรียกคนรักที่นั่งมองอยู่ตรงโซฟาปลายเตียงเสียงแผ่ว
เมื่อของฝากที่ถูกแกะออกมาทำหน้าที่ของมันได้ดีเกินคาด
“ครับคนดี”
พายุเงยหน้าขึ้นมามือถือที่กำลังพิมพ์คุยเรื่องงานอย่างจริงจังมามองคนรักที่นอนบิดเร้าอยู่ตรงหน้า
นิ้วโป้งเลื่อนระดับความสั่นของของฝากขึ้น จนเอวบางลอยขึ้นจากเตียง
“ไม่แกล้งเค้าแล้วได้มั้ย”
ใบหน้าน่ารักแดงซ่านด้วยแรงอารมณ์
มือเรียวทั้งสองข้างที่ถูกเนคไทมัดไว้ด้วยกันเริ่มขยับลงใกล้ความอึดอัดเพื่อรูดรั้งและปลดปล่อยมัน
“ไม่ซนสิครับ”
ร่างสูงวางมือถือลงทันทีที่คุยงานเสร็จ
เขากดปิดเสียงไว้เพื่อกันไม่ให้ใครโทรเข้ามาขัดจังหวะ
“เอาออก-พา.ยุ”
ยินดีร้องเรียกคนรักที่เริ่มย่างกรายเข้ามาใกล้
ร่างสูงโปร่งทิ้งเขาลงกับเตียงก่อนค่อยๆคลานเข้ามาหากระต่ายน้อยที่กำลังนอนตัวสั่นอยู่อย่างน่าเอ็นดู
“แต่เธอตอดมันใหญ่เลยนะ”
ดวงตาคมหลุบมองความน่ารักที่ตอดรัดไข่สั่นสีชมพูอยู่อย่างเอ็นดู
ก่อนนิ้วเรียวจะออกแรงเพียงเล็กน้อยดันให้มันเข้าไปลึกขึ้น
“อื้อ!”
เท้าเล็กทั้งสองข้างจอกลงกับเตียง
ใบหน้าหวานก้มลงชิดอกเพื่อซ่อนความอึดอัด
“เงยหน้ามาคุยกันดีๆสิคะ”
“ไม่คุย”
เสียงหวานกระแทกเสียงกลับมา
ทำเอาคนที่วันนี้อยู่เหนือกว่าระบายยิ้มออกมาอย่างใจเย็น
“พายุ!”
แรงสั่นภายในช่องทางเพิ่มระดับขึ้นจนความอึดอัดด้านหน้าชี้ไปที่หน้าของคนรักอย่างหยาบคาย
มือแกร่งรูดรั้งความน่ารักนั่นเบาๆ ก่อนสัมผัสได้ถึงแรงอารมณ์ที่แข็งแกร่ง
“ช่วยเค้าหน่อย
อื้อ! พายุช่วยเค้า”
แล้วมีเหรอที่คนหลงเมียอย่างเขาจะปฏิเสธ
ร่างสูงโปร่งผละมาจากคนรักที่นอนตัวแดงอยู่กลางเตียง
เขาหยิบของฝากชิ้นสุดท้ายจากเพื่อนรักออกมาจากกล่อง
คนตัวบางบนเตียงทำได้เพียงถดสะโพกหนี
“ไหนจะให้เค้าช่วยเธอไง”
มือแกร่งจับข้อเท้าบางไว้
ก่อนออกแรงดึงเบาๆให้ร่างน้อยไถลลงมานอนอยู่ใต้ร่างเขา
“นี่เค้าให้มันซื้อขนาดเล็กมา”
ยินดีอยากจะแย้งใจจะขาดว่ามันเล็กที่ไหนล่ะ!
“มาลองกันครับ
ว่ามันจะดีกว่าของพายุหรือเปล่า”
ไข่สั่นสีหวานถูกดึงออกจากช่องทาง
ก่อนถูกแทนที่ด้วยแท่งยาวสีม่วงที่ทำเอาคนตัวเล็กได้แต่เงยหน้าอ้าปากครางอย่างไม่มีเสียง
“7 นิ้วเองครับคนดี”
พายุกดจูบตรงสันกรามคนรักอย่างปลอบโยนทันทีที่แท่งยางสอดเข้าไปจนสุด
“พายุ-เค้าจุก”
มือเรียวที่ถูกมัดไว้ยกขึ้นก่อนคล้องลงมาบนลำคอของเขา
ขาเรียวสวยอ้าออกกว้างเพื่อคลายความอึดอัดที่แน่นอยู่ด้านหลัง
“อื้อ! มันไม่ใช่เล็กๆนะพายุ!”
ใบหน้าน่ารักเหยเกเมื่อคนรักดึงแท่งยาวออกมาครึ่งนึงก่อนกระแทกเข้ามาจนสุด
หน้าท้องบางเกร็งขึ้นทันทีที่มันเข้ามาจนหมด
“แต่มันก็เล็กกว่าผัวเธอทั้งสองคน”
มือแกร่งเริ่มกระแทกแท่งสีม่วงเข้าช่องทางอย่างเร่งจังหวะ
จนคนตัวบางได้แค่รั้งลำคอแกร่งไว้และปลดปล่อยเสียงครางออกมาข้างหูอีกคน
“พายุ
มีคนโทรมา”
ยินดียืดตัวขึ้นกดจูบข้างขมับคนรักเพื่ออ้อนขอให้หยุด
“ไอ้สายฟ้า”
พายุยันเข่าขึ้นจากเตียงก่อนเอื้อมหยิบมือถือคนรักที่วางไว้อีกฟากของเตียงขึ้นมาดู
เขากดรับให้ทันทีที่เห้นรายชื่อ
“ว่าไงฟ้า
อ๊า!”
ดวงตาเรียวตวัดกลับมาหาคนรักที่จับปลายของแท่งยาวที่ยังคาอยู่ในช่องทางเขา
และเริ่มกระแทกเข้ามาจนเข้าจุกไปหมด
“อื้อ! อยู่ห้องล-อ๊า”
ริมฝีปากเล็กพยายามกลั้นเสียงตัวเองไว้ไม่ให้คนปลายสายได้ยินเสียงลามกที่พวกเขากำลังทำกันอยู่
“พายุ-อื้อ! เบาก่อน”
“เอากันอยู่
แค่นี้นะสายฟ้า”
เสียงหวานครางหลงทันทีที่แท่งยาวกระแทกเข้ามาจนโดนจุดเสียวของเขาอย่างจัง
คนขี้แกล้งเมื่อเห็นท่าว่าคนรักจะเสร็จในอีกไม่นานก็รีบตัดบทพี่ชายฝาแฝดตัวเองทันที
“ถ้าจะเสร็จ”
“ก็มาเสร็จด้วยของพายุครับยินดี”
